Hoe kan ik mijn voornemens volhouden?
Ik ben geen grote voorstander van voornemens voor het nieuwe jaar. Hoewel een nieuwe start een goede trigger kan zijn om met vernieuwde energie aan iets te beginnen, is er geen reden om dit uit te stellen tot het einde van het jaar. We leggen de verwachtingen hoog en hervallen vaak terug in onze oude gewoontes.
Misschien wat pessimistisch.
Maar ik zeg dit om je te triggeren en goed na te denken over die voornemens en jouw motivatie.
Omdat ik je wil helpen die voornemens te realiseren.
Waarom is het zo moeilijk om onze voornemens te starten en vol te houden?
Ons brein is de grootste boosdoener. Hoewel een fantastisch instrument, is het ook een gemene luierik. En het houdt niet van verandering. Het houdt graag vast aan onze oude gewoontes en denkt dat het gaat sterven als we dit willen veranderen.
Onbekend = gevaar = angst
Dit activeert onze ‘fight-or-flight’ modus (dit dragen we nog altijd mee van toen sabeltand tijgers een gevaar voor ons waren). Ons brein zal er alles aan doen om te zorgen dat je wegloopt van deze nieuwe gevaarlijke voornemens zodat alles bij het oude, bekende kan blijven.
Het brein bijt zich vast in wat het kent: het kan enkel inschatten wat je kan verliezen maar het kan niet zien wat je kan winnen. Vandaar angst bij iets nieuws.
Het zal waarschijnlijk ook in je verleden tasten om je duidelijk te maken dat je dat of iets gelijkaardigs al eens geprobeerd hebt en er toen ook niet in geslaagd was. Zo krikt ons eigen brein ons nietsnut-gehalte nog wat omhoog.
Kwestie van gemotiveerd met die voornemens te starten.
Het pad van de minste weerstand
Het brein zoekt altijd naar het pad van de minste weerstand. Daarom is die eerste stap om onze luie kont uit de zetel te krijgen vaak zo belachelijk moeilijk. Hoewel we weten dat we ons beter zullen voelen als we iets leuk, productief of belangrijk gaan doen (denk aan sport), slaagt ons brein er toch vaak in om ons niet in actie te doen schieten.
Dit en het (onbewust) vasthechten aan het gekende verleden maakt het moeilijk om die nieuwe routine erin gebakken te krijgen.
Sinds ik deze inzichten in het functioneren van het brein heb, trap ik een pak minder in zijn betoog. Ik praat er soms zelfs tegen: niet deze keer jij klein geniepig brein van mij.
En er zijn nog een aantal hulplijnen die je kan inschakelen!
Hoe kan ik de slechterik overwinnen en mijn doelstellingen toch behalen?
Begin Klein
Een eerste advies is om klein te beginnen. Wil je bijvoorbeeld regelmatiger gaan sporten, leg de lat niet hoog maar doe het wel consistent. Consistentie is nodig om er een routine van te maken. Eens het een routine is kan je de duur wat optrekken. Er vliegen ons heel wat studies om de oren die zeggen hoe lang je iets moet doen om er een routine van te maken (van 20 tot 90 dagen). Voor mij persoonlijk gaat het eerder naar 60 dagen. Doe het voor 20 dagen en evalueer dan.
En zelfs als de routine er is maar ons brein spartelt toch wat tegen: leg de lat extreem laag zodat je het bijna niet kan weigeren. Bijvoorbeeld als ik geen goesting heb om 20 minuten te stretchen ‘s morgens, maak ik er 5 minuten van. Wat is nu 5 minuten, kom op. Eens bezig merk je dat het niet zo erg is en doe je die 20 minuten gewoon uit.
Een tweede advies is om je geloof en vertrouwen in jezelf terug op te krikken. Hoe?
Kom je afspraken en overeenkomsten na
We beseffen vaak niet wat de impact is van het niet naleven van onze afspraken en overeenkomsten.
In eerste instantie is er de impact op je omgeving als je regelmatig je afspraken met hen niet nakomt (familie, vrienden, collega’s, …). Ze verliezen vertrouwen in je en hun respect voor je daalt.
Stel je belooft je zoon om zondag naar het park te gaan. Door de drukte op het werk kom je er niet aan toe en beloof je hem om volgende week te gaan. Opnieuw komt er iets tussen. Je zoon verliest zijn vertrouwen in je. Je verliest autoriteit en je relatie met hem verslechtert.
En bovendien verlies je vertrouwen in jezelf. Je tast je eigen integriteit aan. Dit leidt vaak tot verwarring, verlies van motivatie, en verlies van innerlijke rust. Met een verminderd zelfvertrouwen wordt het een pak moeilijker om nieuwe voornemens te realiseren.
Bijna iedereen kent dit: ik ga iets vroeger opstaan om x of y te doen zodat ik mijn dag succesvol kan beginnen. Dag 1: hoewel pijnlijk, spring je uit bed en doe je wat je wou doen want je bent nog supergemotiveerd. Yes! Dag 2: opnieuw pijnlijk, maar je staat toch op. Al even gaat er door je hoofd: pfff, ik wil niet. Soite, all good, je doet je ding en voelt je goed naderhand. Dag 3: het alarm gaat af en je hebt niet zo goed geslapen. Je zegt tegen jezelf dat een beetje extra slaap zal nodig zijn om de dag goed door te komen, dus je drukt op de snooze-knop. En nog een keer. Je staat een half uurtje later op en skipt je nieuwe routine. Dag 4: je staat terug op tijd op. Dag 5: hmmm, ’t is zaterdag, zou ik het in het weekend ook doen of niet? Misschien maar niet, het weekend is om te ontspannen en bij te slapen. Je zet je wekker een uurtje later. Dag 6: zondag rustdag, toch? Nog even blijven liggen.
Wat je hier doet is een afspraak met jezelf niet nakomen. Onderschat niet hoe kleine dingen zoals deze je zelfvertrouwen aantasten. Na dag 5 of 6 weet je brein dat je niet te vertrouwen bent. Je zelfzekerheid daalt en het wordt moeilijker en moeilijker om de nieuwe routine vol te houden. Tot we het op een gegeven moment opgeven. Vol goede moed staan we een jaar later opnieuw klaar om ons leven te veranderen…
Wacht niet tot dan. Wees je bewust van wat je brein probeert te doen en geef er niet aan toe. Train jezelf en begin je vertrouwen in je eigen kunnen terug op te bouwen door je afspraken en overeenkomsten na te komen (zowel naar anderen toe als naar jezelf).
Maar het is zo verdomd moeilijk om mezelf te veranderen!
Da’s waar. Maar door in kleine stappen je vertrouwen en geloof in jezelf op te krikken zal je merken dat het makkelijker wordt.
Dit doet me denken aan nog 2 tips.
Wees je heel bewust van je waarom
Probeer bij elk doel of elk voornemen heel duidelijk te definiëren waarom je dit wil doen. Ga zo ver mogelijk in het begrijpen van je waarom. Het perspectief van het belang van dit doel steunt je om hier mee door te gaan.
Bijvoorbeeld gezond eten. Ik heb redelijk veel geluk met mijn metabolisme en kan eigenlijk eten wat ik wil zonder bij te komen. Maar 33 zijnde, besef ik dat dit niet betekent dat ik gezond ben (ja ik heb daar 33 jaar voor nodig gehad) en besef ik ook meer en meer dat ik nog een lang, fit en actief leven wil leiden. Gezonde voeding is hiervoor cruciaal. Flexibele gewrichten en een sterk lichaam zijn dat voor mijn doel ook. Ik probeer dus mijn ijs-, koeken- en chocolade-verslaving te beperken tot 1 dag in de week, ik eet bijna alleen nog biologisch, kook bijna alles vers (dank u Bo!), drink enkel nog in de weekends een pintje, en stretch elke ochtend 20 min.
En ik slaag hier niet altijd in, maar als men brein me in de koekenkast duwt probeer ik terug te beseffen waarom ik dit liever niet doe. Mijn leven is me dierbaar en ik wil er zo lang mogelijk zo goed mogelijk van kunnen genieten. Soms sluit ik de kast dan terug. Soms eet ik 2 koekskes in plaats van een hele doos. Soms ook de hele doos. Als dat gebeurt, probeer ik niet te hard te zijn voor mezelf, we zijn ook maar mensen.
Gebruik het niet als excuus. Denk er even over na, probeer te begrijpen waarom je dat gedaan hebt, zie of je iets kan veranderen om het volgende keer te vermijden, en knabbel met veel genot dat laatste koekske weg.
Ken jezelf ook: als je weet dat het te moeilijk is om van die koeken af te blijven als ze in de kast liggen, koop ze niet.
Vind een partner in crime en spreek je plichtsbewustzijn aan
Discipline is key maar is moeilijk alleen. Zoek naar een partner die je kan steunen in je nieuwe doelen. Samen aan je nieuwe voornemens werken is makkelijker. Of vraag of hij/zij je 5min belt op de dagen dat je je nieuwe voornemens wil realiseren. Het is veel moeilijker om iemand anders teleur te stellen dan onszelf.
Je kan ook proberen dat plichtsbewustzijn van je te vergroten door de spiegel-oefening te doen. Een beetje (heel) raar in het begin, maar je zal merken dat je jezelf minder wilt teleurstellen. Het is alsof je verantwoording aflegt aan iemand anders. Ga voor de spiegel staan en spreek tegen je spiegelbeeld.
“Ik ben trots dat je:
lijst je successen van de dag op (… vandaag bent gaan lopen)
lijst de discipline die je aan de dag gelegd hebt op (… vandaag gefocust gewerkt hebt zonder afgeleid te worden door email en social media)
lijst de verleidingen waar je niet aan toegegeven hebt op (… van die overheerlijke vanille-ijs in de diepvries bent afgebleven)
Eindig met: ik hou van jou.”
De eerste keer stond ik te trillen op men benen en men hart ging hevig te keer. Zo raar. Maar soms mag raar ook wel eens, het helpt onze geest te verruimen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Opmerkingen of vragen? Laat ze gerust achter in de comments-sectie hieronder.
En bij deze wil ik jullie een fantastisch 2018 toewensen! Dat het een nieuw begin mag zijn voor sommigen en een verderzetting en verdieping voor anderen.
Hopelijk denk je af en toe terug aan deze blogpost als het even niet goed lukt met de voornemens en kan je glimlachen om wat je brein aan het doen is.
En als je rond deze onderwerpen graag wat meer wil weten, geef me gerust een seintje.
Volgende blogposts kunnen je ook wat inzichten geven om meer controle te krijgen over ons ‘ik hou van het verleden’-brein:
Op een leven waar we onze dromen durven na te streven!
En af en toe een koekske mogen eten.
Jan Aquarius – Live. Grow. Matter.
Photo by Kristopher Roller on Unsplash