Ook besefte ik tijdens de 10-daagse Vipassana cursus dat enorm veel van wat we doen ego-gedreven is. Ik, mij, mijn. Wat denken de mensen van mij? Kan ik iets doen dat maakt dat ik cool lijk? Gaan ze mij aanvaarden? Mijn auto, mijn huis, mijn familie, etc. Te veel focus op ego kan leiden tot minder gelukkige momenten.

Het inzicht dat Vipassana gebruikt om de realiteit objectief te observeren en geen ongezonde verlangens of aversies te creëren, is eentje van goudwaarde: alles verandert, altijd.

De kunst van de techniek ligt erin om elke sensatie objectief te observeren, op een manier dat je wat je voelt, loskoppelt van jezelf. Door te mediteren probeer je dus het oude routine-patroon van je brein (dat ons vaak niet echt verder helpt) om te draaien: kalm en neutraal blijven in elke situatie.

Meditatie was een nogal vaag concept voor mij. Ik had er wel al wat over gelezen maar het leek vanop afstand niet echt rationeel, dus automatisch stond ik er niet echt voor open. Ik snapte vaak ook niet wat ik erover las.

Na een aantal dagen onderdompeling in de Vipassana-wereld werd het voor mij duidelijk(er)…